(vervolg ../3) Gedichten Nederlands

 

Buiten beeld  (geïnspireerd door K. Schippers - Halve blik)

Geesten enteren je ziel

lachen je hoofd eraf

slagveld op je gezicht

 

grote ogen

huilen naderbij

zie je ze?

 

Geen aanraking

woord

blik

 

kus

afgesloten

ik

 

in de kromming van het pad

zwaai ik schuldig opgelucht

naar haar glazen contouren

 

Gebarsten inzichten
Eerst treft men niets dan leegte
onmetelijke weidsheid
en misselijkmakende stilte
 
Muren omkaderen de ruimte
tot de lachspiegel buigt
naar kleiner kleinst
met schaarser wordende adem
barst
 
Sluw vanuit het donker
bespringt paniek ratio
en wanhoop overspoelt 
met glaciale kracht 
innerlijke rust
 
De laatste draden ik
vormen een achtergebleven
weefpatroon als bedding
voor een nieuw gewonnen wijsheid
en berusting troost eenzame leegte

 

In de ring met Hydra

gelezen op: Overture - Even Cowgirls get the Blues - k.d. lang

https://youtu.be/k23B0dcfJtM

 

Het grootste gevecht

Uppercut na mokerslag

In de touwen

sleur je er toch nog een ronde uit

 

Op hoge, rode hakken vertelt de Ronde Miss

jouw verhaal

Liefde, leed en vreugde

Juichend, joelend, aanmoedigend

 

Vechten we in de pauze met woorden

om de rechtse hoek te ontwijken

van dat gore monster

 

Scheldend, schreeuwend

smijten wij al onze angsten

naar dat negenkoppige hoofd

 

Als Ali dans je, duik je

Gun dat verdomde beest geen blik!

 

De laatste gong

 

Agin'

Ben ik zo goed

als ik dacht?

Mijn binnenste buiten

Op tafel

koud en font

Times,

they are a-changin'

Nooit zo veel bewust gevoeld als nu

Cirkels

vierkant

Zelfstandig, samen

Ontwikkeling van ik

Stilstand in beweging

Van nooit naar nu

Onder jouw vergrootglas

 

Tijd

Bijtend, happen uit mijn ziel

Borend, tunnels door mijn lijf

Zuigend, onmetelijk diep onder voeten zelfs

Vertrok je op zoek naar beter leven

Lerende, dat wanhoop tijdelijk is

Ademde, door overspoelende golven heen

Klampend, aan verborgen zelf

Ontdekte ik het mijne

Herstellend, zal de tijd zich gaan gedragen

Vullend, alle gangen en zwarte gaten

Bloeiend, op de bodem van mijn zijn

Omarm ik warm, zoekend, nieuwe vragen

 

Sappho

De rots van heftige emoties

het werd je echt te veel

Niemand die je kon begrijpen

zelfmoord werd je deel

 

Elke stap die je hoger zette

dichter bij je doel

een dramatisch einde

vanwege vrouwenliefde gevoel

 

Of was je reden verloren liefde?

daarvan weet ik net zoveel

Haar andere keuze die je griefde

Paniek greep je bij je keel

 

Stenen rolden naar beneden

onder je vastberaden voeten vandaan

Het je erg geleden?

Of was het gelijk met je gedaan?

 

Daar dreef je toen

Een stroom die nam je mee

Zou je het weer zo doen?

of toch vissenvoer in die blauwe zee?

 

Je keuze geeft een ander kracht

vrouwen die begrepen

Had je denk ik niet verwacht?

Een bronzen beeld naar jouw vorm geslepen

Voorgedragen op Lesbos, 05-13 en Tsjechov #11 11-06-13